Rotterdamse ‘adel’ investeert sinds Napoleon in Zeeuwse aardappelen en uien

Nederlands grootste akkerbouwbedrijf de” Wilhelminapolder” ( de WP) is al tweehonderd jaar eigendom van bijna vierhonderd beleggers. Die komen vooral uit Rotterdam. Enkele maanden geleden is nog een van de 1680 aandelen voor 31.000 euro van eigenaar gewisseld. Hans ten Cate, oud-Rabobank-topman en voorzitter van het college van gedelegeerden van de Zeeuwse maatschap, legt in de meestoof, een schuur waar vroeger meekrapwortels werden gedroogd, een staatje op tafel. ‘Kijk’, zegt hij. ‘In 2005 was een aandeel nog € 25.000 waard. Dat was het jaar dat ik aantrad.’ Ten Cate grapt dat de forse koersstijging niet aan zijn leiding te danken is, maar aan de ontwikkeling van de grondprijzen in Zeeland. Wie in de WP belegt, belegt vooral in hectares. En daarvan heeft de maatschap er, voor Nederlandse begrippen, veel: bijna tweeduizend. Bijna de hele strook tussen Goes en de Oosterschelde op Zuid-Beveland is eigendom van de Wilhelminapolder. Het is het grootste particuliere landbouwbedrijf in Nederland. Standaardbeleggingen zijn het niet en de aandelen zijn beperkt verhandelbaar. Een aandeel dat beschikbaar komt, moet eerst aan de overige maten worden aangeboden. Is daar geen belangstelling, dan komen buitenstaanders in aanmerking. Maar die moeten wel ‘in het profiel passen’, zegt Ten Cate. Een nieuwe maat dient kennis of contacten in te brengen waaraan de maatschap behoefte heeft. De maten hebben in 2005 aangedrongen op een extra rendement, maar doorgaans laten zij niet veel van zich horen. Op jaarvergaderingen komt meestal niet meer dan een derde van de 375 maten opdagen. Voor veel maten is het een passieve belegging, die zij via vererving in handen hebben gekregen. Enkele families zijn al vanaf het begin van de partij. Dat begin was op 25 april 1809, over enkele weken precies twee eeuwen geleden. Twee dozijn Rotterdammers, onder wie één vrouw, kochten op een veiling in Amsterdam voor Fl. 650.000 schorren langs de Zeeuwse kust, met de verplichting deze in te polderen en te bemalen. Het met winst doorverkopen lukte niet.

Lodewijk Napoleon: het bedrijf dat toen maar werd opgericht, bestaat nog steeds. Wel werd de naam gewijzigd van Lodewijkspolder in Wilhelminapolder. Koning Lodewijk Napoleon trad al kort na de oprichting af, waarna de maatschap zich noemde naar de Pruisische echtgenote van de nieuwe koning, Willem I. Nog steeds hebben vermogende Rotterdamse families als Van Beuningen, Mees, Van Hoboken, Hudig en Van der Mandele een kleine helft van de 1680 aandelen. Het zijn voor deze families maar kleine beleggingen, erkent Ten Cate, die het ’oud geld’ uit Rotterdam nog goed kent van de jaren dat hij regiodirecteur was bij ABN Amro in Rotterdam. ‘Maar het zijn wel veilige beleggingen’, zegt hij. ‘De grond ligt er en brengt altijd wel enig rendement op.

Bron: Financieel Dagblad