Weet wat je eet

Onlangs de uitzending van Radar gezien over de Gifmeter 2009. Ik heb er een beetje een dubbel gevoel bij. Bekeken door een tuinbouwbril was de tendentieuze wijze van berichtgeving weer ronduit ergerlijk. Als consument moet je bijna wel levensmoe zijn om nog een stuk groenten of fruit in je mond te steken. Zo gaat het bijna altijd met dit soort items. De ongenuanceerdheid druipt er van af.

Maar na het lezen van het gehele rapport van Weet Wat Je Eet, van de hand van de zelfbenoemde specialist Rene Houkema, ben ik toch wat positiever geworden. En dat ondanks de titel van het rapport: De Gifmeter. Zo’n titel laat weinig ruimte voor nuances.

Als je de samenvattende conclusie leest van WWJE dan druipt het gif inderdaad van de pen af. De nVWA is incompetent, de supermarkten zijn laks en we zouden voortaan alleen nog maar biologisch moeten eten. Aan de horizon ligt ons voedsel Walhalla. Daar moeten we naar toe. Een andere weg is er niet. Je zou bijna denken dat de milieuclubs die achter WWJE zitten, de voedselveiligheid gebruiken om hun boodschap, via de achterdeur, er toch doorheen te drammen.

De Gifmeter. Op ons voedsel zit dus gif. Als je er over nadenkt is dit wel een rare kronkel in ons denken. Als we ziek zijn gaan we naar de dokter en slikken klakkeloos allerlei pillen. Pillen met soms vreselijke bijwerkingen. Puur gif soms. Maar we hopen dat we er beter van worden. We denken er niet over na. Het zijn per slot van rekening geneesmiddelen. Echter, als onze planten ziek zijn en we bepaalde middelen gebruiken om ze te genezen dan heet dat ineens weer gif, plantengif. Zijn het dan geen plantgeneesmiddelen?

Als je het rapport verder bestudeert dan word je als Nederlandse tuinbouw een stuk positiever. Wij komen er goed vanaf. De conclusies zijn hard en soms overtrokken maar raken de Nederlandse tuinbouw nauwelijks. De Nederlandse tuinbouw is over het geheel genomen qua gewasbescherming heel goed bezig. En we kunnen nog beter. Jammer dat dit in de berichtgeving nauwelijks naar voren komt.

Toch is het moeilijk om dit punt verder te benutten naar onze klanten of de consument. Als eerste wordt er door clubs als WWJE met twee maten gemeten. Wij worden als geavanceerde, moderne en zeer schone tuinbouw langs een biologische meetlat gelegd. Biologisch is de norm en al het andere is minder. Maar wij zijn geen biologische tuinbouw en kunnen daar ook niet mee vergeleken worden. Wij zijn de schoonste traditionele producenten ter wereld en wij zijn in staat om schoon en gezond voedsel voor iedereen betaalbaar aan te bieden. Dus niet alleen voor “biologische” elite aan de grachtengordel.

Verder constateer ik dat de overheid haar regie op dit dossier is kwijtgeraakt. Wetenschappelijk vastgestelde MRL’s doen er niet meer toe. Het is een complete Wild West van supermarkten en actiegroepen die allemaal hun eigen normen en interpretaties hebben. Het ene moment doe je het goed en even later word je weer aan de schandpaal genageld.

Een punt van zorg blijft dat we met een hele grote groep telers zijn. Er kan altijd een zondaar tussen zitten. Iemand die het niet zo nauw neemt met de regels en die het belang van een goed en schoon imago niet zo belangrijk vindt. Dat maakt ons kwetsbaar. Die ene kan het voor de hele groep verpesten.

Ons motto moet zijn: Be Good and Tell it. Laten wij vooral goed zijn en als anderen het niet willen vertellen, dan moeten we het zelf doen.

Bron: Weblog Hans van Luijk, versdirect.nl