Elk voorjaar zijn Californische telers op hun hoede voor nachtvorst. Om niet het risico te lopen de oogst van een heel seizoen te verliezen, geeft de sector miljoenen dollars per jaar uit aan verwarmingstoestellen, windmachines, beregening en zelfs helikopters om de koude luchtstromen op afstand te houden. Nu heeft een wetenschapper baanbrekend onderzoek gedaan door vorstschade in verband te brengen met bacteriën die in de planten leven. Deze bevinding leidt mogelijk tot een betere manier om vorst te bestrijden.
Steven Lindow is plantenpatholoog aan de University of California, Berkeley. Meer dan 40 jaar geleden bewees hij al dat vorstgevoelige gewassen een bacterie bevatten die Pseudomonas syringae wordt genoemd en die ijsvorming in de hand werkt, ook bij heel lichte vriestemperaturen. De bacteriën zijn zo goed in het maken van ijs dat ze al jaren worden toegevoegd aan sneeuwmachines in skigebieden.
Ondanks een jarenlange strijd met anti-ggo-activisten die zijn vroege werk dwarsboomden, is Lindow zijn onderzoek steeds blijven verfijnen. Daarbij focust hij zich op de studie van de microbiële ecologie om nuttige bacteriën en andere hulpmiddelen in te schakelen om ijsbevorderende bacteriestammen te verdringen. Door omstandigheden te creëren die ongunstig zijn voor schadelijke stammen, zou men de afhankelijkheid van brandstofverslindende machines kunnen verminderen en zou water kunnen worden bespaard tijdens droge jaren, die steeds vaker zullen voorkomen door de klimaatverandering.
Planten bestaan voor ongeveer 90 procent uit water en lopen vorstschade op wanneer zich ijskristallen tussen cellen vormen en hun membranen doorboren. Bij afwezigheid van stoffen die ijs aanmaken, kan het water in de planten vloeibaar blijven bij temperaturen onder het vriespunt, zo stelt Lindow, in tegenstelling tot de conventionele wijsheid dat water altijd bevriest bij nul graden Celsius.
Lindows “ice minus” mutante bacteriën - door onderzoekers gezien als een wetenschappelijke doorbraak - veroorzaakten protesten van consumenten die niet akkoord waren met genetisch gemodificeerde organismen en leidden tot gerechtelijke procedures die het testen vier jaar uitstelden. Eind jaren tachtig kreeg hij eindelijk de goedkeuring om zijn genetisch gemanipuleerde bacteriën in de aardbeien- en aardappelteelt te testen, nadat hij ongeveer $ 100.000 had uitgegeven om te voldoen aan de wettelijke vereisten van de Environmental Protection Agency.
Klik hier om het volledige artikel te lezen.
Foto: Dreamstime.com