Een studie ontwikkeld in het kader van het Europese Traditom-project, heeft licht geworpen op het mysterie van hoe Europese telers erin slaagden een grote diversiteit aan rassen te genereren uitgaande van een verwaarloosbare genetische diversiteit. De studie wordt geleid door het Instituut voor Moleculaire Biologie (IBMCP), een gezamenlijk centrum van de Polytechnische Universiteit van Valencia (UPV) en de Hogere Raad voor Wetenschappelijk Onderzoek van Spanje (CSIC),
De studie, waarin 1.254 traditionele en moderne Europese rassen zijn geanalyseerd door genotypering door middel van sequencing en die gepubliceerd is in het Journal of Experimental Botany, heeft het bestaan bevestigd van twee grote groepen rassen, de Spaanse en de Italiaanse, naast een andere, die waarschijnlijk van recentere datum is en die voornamelijk het resultaat is van hybridisatie van planten uit beide regio's.
Op deze manier, zo stellen de auteurs van de studie, werd de Middellandse Zee, ondanks de beperkte genetische diversiteit die uit Amerika kwam, een secundair centrum van diversiteit dat talloze rassen voortbracht die vervolgens naar de rest van de wereld werden geëxporteerd.
"Zo werden in Spanje en Italië talloze rassen ontwikkeld die zijn aangepast aan de lokale voorkeuren. De meeste hiervan worden tegenwoordig niet meer geteeld of slechts voor de lokale markten, maar hun erfenis leeft voort. Bijna alle rassen die momenteel in de wereld worden geteeld, hebben hun oorsprong in een van deze twee regio's of in een kruising van tomaten uit deze twee regio’s", zegt Antonio Monforte, wetenschappelijk onderzoeker van CSIC en mede-auteur van de studie.
Bij de analyse van de sequenties van Europese rassen zijn 298 zeer variabele posities gevonden en heeft men gezien dat vele van de rassen morfologische kenmerken hebben die door telers zijn geselecteerd.
Binnen het Traditom-project is ook waargenomen dat 25% van de onderzochte traditionele planten moderne ziekteresistentiegenen bevat die zijn geïntroduceerd door professionele veredelaars.
"Met het oog op de toekomst moeten we leren van wat in het verleden heeft gewerkt. Telers en veredelaars zijn altijd op zoek geweest naar de beste rassen en om die te verkrijgen, hebben ze de kennis en materialen gebruikt die op dat moment beschikbaar waren. De tuinbouw wordt momenteel geconfronteerd met een grote uitdaging: het voeden van de bevolking te midden van een steeds duidelijkere klimaatverandering. Dat moet op een duurzame manier gebeuren. Er zijn slechts twee mogelijke wegen: technologische vooruitgang of honger en vernietiging van het milieu", concluderen José Blanca en Joaquín Cañizares, twee onderzoekers van UPV en mede-auteurs van het onderzoek.
Bron: csic.es