In het nummer van 31 oktober 1986 van de eerste jaargang van Primeur een artikel over een bijzondere speciaalzaak met de heer René Van den Ameelen, die nog geen goesting heeft om met pensioen te gaan. Lees hier het hele artikel.
René Van den Ameelen van Mayol in Brussel:
"73 jaar geen leeftijd om te stoppen"
Hij is 73 jaar, maar staat nog elke nacht om 3 uur op om op tijd op de Brusselse vroegmarkt te zijn. Dagelijks staat hij in de winkel en denkt voorlopig nog niet aan ophouden. "Waarom zou ik ermee stoppen", zegt hij, "werken houdt een mens jong en ik heb er nog steeds niet genoeg van. Ik doe dit werk nog altijd met veel liefde en plezier."
De heer René van den Ameelen in zijn speciaalzaak in Brussel
Hij is René Van den Ameelen, winkelchef van Mayol aan de Boulevard Anspach, in het hart van Brussel. Voortdurend blijven voorbijgangers voor de winkelramen staan om de daarachter uitgestalde fraaie kollektie produkten te bewonderen. Ook binnen bevestigt Mayol zijn naam van een van de best gesorteerde voedingsmiddelenwinkels van de Belgische hoofdstad te zijn. "In deze zaak is slechts plaats voor de beste kwaliteit die ik krijgen kan. Mijn klanten zijn dat nu eenmaal zo gewend. Alles moet tiptop zijn en bovendien niet tegen overdreven prijzen", zegt de heer Van den Ameelen.
Sinds 1972 heeft hij de dagelijkse leiding van deze gerenommeerde winkel. Daarvóór was hij directeur van het vroeger zeer bekende Huis Wijngaarts, eveneens aan de Boulevard Anspach, een speciaalzaak in o.a. kaas, vis, wild en fruit. Ook in de brede kring van collega's in de voedingsbranche staat René Van den Ameelen aangeschreven als een eersteklas vakman.
Beurs plekje
Zelf is hij er de man niet naar om hoog op te geven over zijn kennis van zaken. "Een ieder doet zijn best om het beste van zijn stiel te maken. De een doet het zo, de ander weer op die manier. Als je in een speciaalzaak staat weet je nu eenmaal dat je klanten alleen genoegen nemen met waren van de hoogste kwaliteit. En om zijn woorden te onderstrepen keert de heer Van den Ameelen een aantal peren die besteld zijn om en om, om te zien of er mogelijk een beurs plekje te ontdekken valt. Mocht dat het geval zijn dan legt hij zo'n vrucht subiet terzijde. "Op de vroegmarkt weten ze ook wel dat ze met exclusieve aanbiedingen bij mij moeten zijn. Voor echte primeurs kunnen ze altijd bij mij terecht.
Als voorbeeld toont hij ons enkele bakjes met asperges uit Zuid-Afrika. De afdeling groenten en fruit is representatief voor de stijl en uitstraling van het 'troetelkind' van René Van den Ameelen, want zo kan men Mayol aan de Boulevard Anspach gerust wel noemen. De indrukwekkende voorraad dranken van velerlei merk en soort neemt ook een zeer ruime plaats in.
Fruitmanden
Een specialiteit apart van Mayol zijn de persoonlijk door de chef samengestelde fruitmanden. Ze worden niet alleen door heel België bezorgd, maar vinden hun weg ook naar het buitenland, vooral naar Amerika en Zwitserland. Behalve allerlei soorten van het beste fruit bevatten deze fruitmanden, naar gelang van de bestelling, ook flessen wijn, champagne of likeur. Vooral tegen de feestdagen in december worden vele duizenden van deze zeer verzorgde en smaakvolle relatiegeschenken naar alle windstreken verzonden.
Van den Ameelen is van mening dat de concurrentie in zijn branche de laatste jaren sterk is toegenomen. "In tegenstelling tot zo'n acht jaar geleden merk je heel goed dat de mensen minder geld te besteden hebben. Een goede naam alleen is niet voldoende om de bedrijfsresultaten op peil te houden. Elke dag opnieuw moet er hard worden gewerkt om geen terrein te verliezen. In een tijd dat de economie terugloopt is dat voor een speciaalzaak met kwaliteitsprodukten heel wat moeilijker dan in een gewoon voedingsmiddelenbedrijf."
De heer Van den Ameelen wordt in de zaak bijgestaan door vijf vaste en ervaren vrouwelijke krachten. Niettemin wordt ons gesprek herhaaldelijk onderbroken omdat zijn aanwezigheid in de winkel gewenst is. Het is duidelijk: de 73-jarige René Van den Ameelen kan in Mayol nog niet worden gemist.
Bron: Primeur | Jaargang 1 | Nummer 14 | 31 oktober 1986